W sytuacji wciąż rosnącego niedoboru specjalistów IT oraz wysokiego wskaźnika rotacji w tej branży, wybór narzędzi rekrutacyjnych, które pozwalałyby z powodzeniem zatrudnić odpowiedniego kandydata, staje się kluczowy. Jedną z ciekawszych, choć niezbyt popularnych metod wykorzystywanych w tym procesie, której skuteczność specjaliści oceniają bardzo wysoko, jest tzw. pair programming. Na czym polega i na jakie korzyści w związku z jego zastosowaniem może liczyć rekruter IT?

Pair programming czyli co?

Co dwie głowy to nie jedna – tak w dużym uproszczeniu można byłoby wyrazić ideę przyświecającą programowaniu w parach. Pair programming, jak sama nazwa wskazuje, polega na wspólnej pracy dwóch programistów, z których jeden („driver”) jest głównym koderem, natomiast rolą drugiego („navigatora”) jest obserwacja, zgłaszanie poprawek, zadawanie pytań i proponowanie własnych rozwiązań. Co istotne, programiści pracują przy jednym komputerze i co kilkadziesiąt minut zamieniają się rolami. Zalety wynikające z wykorzystywania tej techniki są ogromne. Przede wszystkim pozwala ona zwiększyć wykrywalność błędów a także jest świetnym sposobem na dzielenie się wiedzą. Ponadto, obecność dodatkowej osoby zapobiega sytuacji, kiedy kod staje się całkowicie niezrozumiały dla kogokolwiek innego niż sam autor. Efektem zastosowania tej metody jest zatem kod dużo lepszej jakości.

Rekrutacyjny tandem

Pair programming to metoda, która świetnie sprawdza się nie tylko podczas realizacji wyjątkowo wymagających projektów, ale również jako narzędzie w rekrutacji IT. W tym wypadku kandydatowi zostają przydzielone zadania programistyczne, które rozwiązuje przy jednym komputerze w parze z oddelegowanym do tego doświadczonym programistą. Dzięki takiej formie pracy, programista z zespołu łatwo może ocenić biegłość w posługiwaniu się danymi narzędziami i technologiami przez kandydata oraz zdecydować, czy jest ona wystarczająca do pracy na danym stanowisku. Zastosowanie tej metody w procesie rekrutacji pozwala ponadto w łatwy sposób zdecydować o wynagrodzeniu, jakie kandydat powinien otrzymać.

Więcej niż skill test

Dodatkową zaletą programowania w parze jest to, że daje ono dużo pełniejszy obraz kandydata niż powszechnie stosowane testy umiejętności technicznych. Udział w takiej sesji powie znacznie więcej na temat jego osobowości, inteligencji emocjonalnej i sposobu funkcjonowania w zespole niż informacje zawarte w CV czy odpowiedzi na wcześniej przygotowaną przez rekrutera listę pytań podczas spotkania rekrutacyjnego. W jaki sposób kandydat komunikuje się ze swoim partnerem? Czy przejmuje inicjatywę? Czy potrafi prosić o pomoc i informację zwrotną, kiedy to konieczne? Jak radzi sobie z ustalaniem priorytetów i dotrzymywaniem terminów? Czy jego podejście do rozwiązywania problemów jest nowatorskie i twórcze czy wręcz przeciwnie? I wreszcie – czy pasuje do kultury organizacyjnej panującej w danej firmie i jak wyglądałaby współpraca z nim na co dzień? To tylko niektóre pytania, kluczowe z punktu widzenia rekrutera, na które pair programming może dać odpowiedzi.

Choć wciąż mało popularny, pair programming wydaje się być ciekawą alternatywą dla klasycznych metod rekrutacji IT. Być może warto taką opcję wziąć pod uwagę zwłaszcza w projektach o dużym znaczeniu, w których nie można sobie pozwolić na najmniejszy błąd rekrutacyjny.

A wy spotkaliście się w praktyce z tym narzędziem rekrutacji? Co o nim sądzicie?