Zawód programisty jawi się jako wręcz idealny. Wysokie zarobki, perspektywa stabilności zatrudnienia i kariery w międzynarodowych firmach sprawiają, że coraz więcej osób rozważa rozpoczęcie przygody z kodowaniem. Niestety na rozważaniach najczęściej się kończy a prawdziwą karierę robią tylko nieliczni. Skoro praca leży na wyciągnięcie ręki a materiały do nauki są powszechnie dostępne w sieci, dlaczego więcej osób nie decyduje się na pracę w tej branży?
Cechy osobowości
Spośród cech predysponujących do zawodu programisty, na pierwszy plan wysuwa się wytrwałość. Pisanie programów to umiejętność, której trzeba poświęcić sporo czasu. Żadne kursy ani książki nie zastąpią lat praktyki spędzonych na rozwijaniu, poprawianiu i testowaniu nowych rozwiązań. Niewiele osób stać na taką cierpliwość i determinację, którym w dodatku nie towarzyszą spektakularne postępy a na efekty niejednokrotnie trzeba długo czekać. Niemniej istotna w tym zawodzie jest umiejętność rozwiązywania problemów. Niektórzy wręcz uważają, że na tym polega istota programowania. Łatwość w dostrzeganiu poszczególnych składowych danego zagadnienia i zależności między nimi jest więc nieoceniona. Nie da się również pisać kodów bez skłonności do przywiązywania wagi do najmniejszych detali. Brak średnika w odpowiednim miejscu czy błędna nazwa funkcji sprawią, że program będzie działał zupełnie inaczej niż było to zaplanowane. Aspirującemu do roli dobrego programisty przyda się także doskonała pamięć, która pozwoli mu pracować nad wieloma rzeczami jednocześnie i pamiętać to, co się napisało na przykład miesiąc temu. Inną pożądaną cechą charakteru dobrego developera jest umiejętność samodzielnej pracy. Mimo że projekty często są kilkuosobowe, tak naprawdę każdy programista pracuje sam nad powierzonymi mu zadaniami. I wreszcie – kreatywność. Choć może niektórych to zaskakiwać, pisanie kodów nie polega na automatycznym stukaniu w klawiaturę, ale na tworzeniu misternej, przemyślanej konstrukcji, która, nie dość, że ma ładnie wyglądać, to jeszcze musi perfekcyjnie działać!
Twarda wiedza
Programistą nie da się być raz na zawsze. Mimo że studia w tym kierunku z pewnością mogą być solidną bazą (choć nie niezbędną), o powodzeniu w tym zawodzie w ogromnej mierze decyduje stałe uzupełnianie kompetencji. To wymaga dużego zaangażowania i determinacji, gdyż w tej branży stan wiedzy wyjątkowo szybko mknie do przodu. Aktualna wiedza na temat struktur danych i klas, znajomość bibliotek oraz podstawowych (i tych bardziej zaawansowanych) algorytmów, to absolutne podstawy, jeżeli nie chcemy ciągle wyważać raz już otwartych drzwi. Do tego dochodzi stałe szlifowanie języka angielskiego, który dla programistów jest drugim językiem ojczystym.
Pasja
Wiele osób skuszonych świetnymi warunkami pracy, zaczyna uczyć się programowania i szybko się zniechęca. Nie zawsze wynika to z lenistwa. Po prostu, mimo szczerych chęci, przekonują się, że to nie dla nich. Niektórym nawet udaje się zgłębić podstawy kodowania i rozpocząć pracę w zawodzie. W końcu dla słabych i średnich programistów też się znajdzie miejsce na rynku. Jednak motywacja samymi warunkami pracy to za mało. Tym, co łączy najlepszych developerów jest pasja. Nie od dziś wiadomo, że jeśli robimy to, co lubimy, osiągamy o wiele lepsze wyniki. To właśnie entuzjazm i poczucie satysfakcji zachęca ich do samodzielnego szukania najlepszych rozwiązań, zdobywania nowej wiedzy i doprowadzania projektów do końca.
Jak widać warunki, jakie trzeba spełniać, żeby zostać naprawdę dobrym programistą, sprawiają, że to zawód, który z pewnością nie jest dostępny dla każdego. Podczas gdy pisania algorytmów czy obsługi programów można się nauczyć, o wiele trudniej wykształcić w sobie pewne postawy czy sposób myślenia. Choć rzemieślników jest dużo, artyści trafiają się rzadko. To częściowo tłumaczy, dlaczego dobrzy developerzy są na wagę złota.
