Jeżeli jeszcze nie miałeś specjalnej styczności z PowerShellem, potraktuj ten artykuł jako zachętę do zapoznania się z nim bliżej.
Czym jest PowerShell
PowerShell to platforma automatyzacji Microsoft. Za jego pomocą można na przykład zoptymalizować wdrożenie programu SharePoint. Nie jest to jednocześnie narzędzie typowo programistyczne dlatego też do jego opanowania nie jest koniecznie zrozumienie lub wprowadzenie kodu a tym samym może z niego korzystać także administrator bez zacięcia deweloperskiego.
Windows PowerShell składa się z powłoki wiersza poleceń i powiązanego języka skryptowego opartego na .NET Framework. Zapewnia pełny dostęp do COM i WMI, umożliwiając administratorom wykonywanie zadań administracyjnych zarówno w lokalnych, jak i zdalnych systemach Windows.
Upraszczając, PowerShell to oparty na obiektach (a nie tekstowy) interfejs wiersza poleceń. Oznacza to, że wyniki w PowerShell mogą być przetwarzane, a nie tylko odczytywane. Niewłaściwe użycie PowerShella może spowodować ogromne szkody w środowisku ponieważ w PowerShell nie ma czegoś na kształt przycisku Wstecz. Aby sprawdzić, co poszło nie tak, można zawsze sprawdzić dzienniki, ale nie można cofnąć czynności.
Wiele zastosowań
PowerShell cechuje wieloplatformowość. Można na przykład rozpocząć korzystanie z Azure PowerShell, wypróbowując go w środowisku Azure Cloud Shell, interaktywnej, uwierzytelnionej powłoce dostępnej dla przeglądarki do zarządzania zasobami platformy Azure. Usługa Azure Cloud Shell jest wyposażona w powszechnie używane narzędzia interfejsu wiersza polecenia, w tym interpretery powłoki systemu Linux, moduły PowerShell, narzędzia platformy Azure, edytory tekstu, kontrolę źródła, narzędzia do kompilacji, narzędzia kontenerów, narzędzia bazy danych i nie tylko. Cloud Shell obejmuje również obsługę kilku popularnych języków programowania, takich jak Node.js, .NET i Python.
Korzystanie z Powershell
Istnieją dwa sposoby korzystania z programu PowerShell. Pierwszy polega na korzystaniu z konsoli PowerShell, która jest podobna do wiersza poleceń. Drugi to PowerShell ISE (Integrated Scripting Environment). Często zalecanym podejście jest uruchamianie PowerShella w konsoli ale pisanie już w ISE. Powodem jest to, że istnieją pewne funkcje, które nie działają w ISE po naciśnięciu polecenia „Uruchom”. W takich przypadkach użytkownik będzie musiał zapisać plik i uruchomić go w oknie poleceń.
Polecenia, obiekty, moduły
Tzw. polecenia cmdlet to główne bloki konstrukcyjne programu PowerShell. Są to mini komendy, które wykonują jedną akcję. Umożliwiają przesyłanie danych wyjściowych jednego polecenia cmdlet do kolejnych poleceń cmdlet. Mogą również przeprowadzać testy równości z wyrażeniami takimi jak -eq, -lt, -match.
W PowerShell istnieją też tzw. moduły skryptów. Wyróżniamy cztery typy modułów:
1) Skrypt: plik (.psm1) zawierający dowolny prawidłowy kod programu Windows PowerShell.
2) Binarny: moduł binarny to zestaw .NET Framework (.dll), który zawiera skompilowany kod.
3) Manifest: manifest modułu to plik danych programu Windows PowerShell (.psd1), który opisuje zawartość modułu i określa sposób przetwarzania modułu.
4) Dynamiczny: moduł dynamiczny nie jest zapisywany na dysku. Jest tworzony przy użyciu nowego modułu i jego użycie jest generalnie krótkotrwałe („żyje” tylko przez jedną sesję).
Obiekty nie będą zaskoczeniem dla programistów - są instancjami klas i mają składowe. Składowe są albo właściwościami albo metodami obiektu. Właściwości określają, czym jest obiekt, a metody określają, co możesz zrobić z obiektem.
Porady dla nowicjuszy
Podstawowe wskazówki dla początkujących użytkowników programu PowerShell:
1) Używaj zmiennych: Możesz użyć dowolnych zmiennych z wyjątkiem tych, które są zarezerwowane przez system.
2) Komentuj swoje skrypty, ponieważ może to zaoszczędzić dużo czasu.
3) Twórz skrypty za pomocą ISE / IDE, możesz również użyć Visual Studio Code, a następnie wykonuj je już w powłoce.
4) Okno poleceń zamykaj wpisując [code=inlineExit[/code].
5) Przetestuj przed użyciem w produkcji.
6) Pisz skrypty od razu z podejściem takim, że będą one wielokrotnego użytku.
Unikaj następujących rzeczy:
1) Twarde kodowanie skryptów, takich jak hasło.
2) Pobieranie kodu z Internetu i po prostu uruchamianie go w swoim środowisku (powinieneś przeczytać każdy kod przed uruchomieniem go w swoim środowisku).
3) Zakładaj, że kod jest szkodliwy. Zmian nie cofniesz.
4) Nie uruchamiaj kodu w IDE/ISE bo możesz spędzić godziny usuwając bug, który nie istnieje (kod poprawnie uruchomi się w linii poleceń).
