Paragon pracuje nad wprowadzeniem swojej obsługi NTFS do kernela i może mu się udać.
Od oprogramowania własnościowego do open source
W marcu zeszłego roku producent prawnie zastrzeżonego systemu plików Paragon Software zasłynął z mało eleganckiej kampanii FUD (akronim od Fear, uncertainty, and doubt) skierowanej przeciwko implementacji systemu plików exFAT pochodzącej z Samsunga, a mającej zostać włączonej do jądra Linuksa. Kilka miesięcy później Paragon najwyraźniej dostrzegł swój błąd i rozpoczął żmudne prace nad wprowadzaniem do jądra własnej implementacji systemu plików Microsoft NTFS, który stanowi domyślny system plików dla wszystkich maszyn Windows.
Chociaż Paragon nadal wyraźnie dopiero walczy o dostosowanie swoich procesów i praktyk do wszystkiego tego dobrego co znamy z otwartego oprogramowania, Linus Torvalds wydaje się osobiście interesować tym procesem. Po prawie rocznych pracach firmy Paragon nad sterownikiem dla NTFS Torvalds nadal delikatnie zachęca zarówno Paragona jak i sceptycznych wobec niego deweloperów Linuksa do kontynuacji projektu.
Dlaczego akurat Paragon? Linux ma problemy z NTFS
Dla osób zaznajomionych z codziennym użytkowaniem Linuksa w pracy w IT użyteczność wersji NTFS firmy Paragon może nie być od razu oczywista. Jądro Linuksa ma już przecież jedną implementację NTFS a większość dystrybucji sprawia, że instalacja i korzystanie z innej implementacji opartej na FUSE (ntfs-3g) jest niezwykle łatwe.
Obie istniejące implementacje mają jednak problemy. Implementacja NTFS w jądrze jest bardzo stara, źle utrzymana i powinna być używana tak naprawdę tylko do odczytu. W rezultacie większość ludzi, którzy faktycznie muszą montować systemy plików NTFS w systemie Linux, używa zamiast tego sterownika ntfs-3g.
Ntfs-3g jest na odmianę w dość dobrym stanie — jest znacznie nowszy niż implementacja ntfs w jądrze i jak wskazuje guru systemu plików Linuksa Ted Ts'o, w rzeczywistości przechodzi nawet więcej automatycznych testów systemu plików niż ntfs3 firmy Paragon.
Niestety, ze względu na działanie w przestrzeni użytkownika (userspace) a nie w jądrze, wydajność ntfs-3g jest fatalna. W testach Ts'o ntfs3 firmy Paragon zakończył zautomatyzowane testy w 8106 sekund a oparty na FUSE ntfs-3g wymagał aż 34 783 sekund.
Nowa jakość Paragona
Pomijając błędy i wydajność, ciągła konserwacja jest kluczowym aspektem ntfs3 firmy Paragon, dzięki czemu mógłby on zostać wbudowany w jądro. Torvalds wyraził opinię, że Paragon powinien po prostu złożyć pull request dla ntfs3 — ale po tym, jak kod zostanie zaakceptowany przez aktualnych opiekunów a sam Paragon powinien nadal dbać o to, by kod działał. Programista Paragona, Konstantin Komarow, już zapowiedział, że firma zamierza dalej utrzymywać sterownik NTFS po jego włączeniu do jądra Linuksa.
Sterownik ntfs3 Paragona łączy więc całkiem przyzwoitą wydajność z w pełni funkcjonalną implementacją. Razem stanowi to kombinację, której nie znajdziemy ani w ntfs w jądrze Linuksa ani w zainstalowanym przez FUSE ntfs-3g.
Dlaczego nie jest idealny?
Chociaż sam Torvalds wydaje się być pozytywnie nastawiony do włączenia sterownika ntfs3 firmy Paragon, podobnie jak kilku deweloperów, nadal istnieją pewne obawy dotyczące prawidłowego zintegrowania Paragonu i jego przepływu pracy ze społecznością programistów jądra i spełniania standardów tej społeczności.
Wspomniany Ted Ts'o — główny opiekun systemów plików ext3/ext4 Linuksa oraz narzędzi przestrzeni użytkownika e2fsprogs używanych do zarządzania nimi — wydaje się być najbardziej krytyczny. Oprócz nieco większej liczby nieudanych testów automatycznych, które znalazł w kodzie Paragona, zauważa inne problemy, takie jak zawieszanie się całego systemu, które pojawiają się, gdy ntfs3 jest zbyt mocno obciążony.
Współprogramista Darrick Wong dodaje, że chce się upewnić, że firma Paragon zainwestowała w utrzymanie kodu aby obsługa ntfs3 dostarczana przez nią nie stała się tym czym obecne sterowniki systemu plików NTFS w jądrze Linuksa.
